تازه داشتم سر میذاشتم روی شونه هات که رفتی تازه داشتم گل میکاشتم روی گونه هات که رفتی تازه داشتم با نگات جون میگرفتم کام دل از چرخ گردون میگرفتم تازه داشتم به امید مهربونیت غصه از دل پریشون میگرفتم تازه داشتی گل میگفتی غصه هامو میشنفتی شک نداشتم میگی آخر توهم از چشام میافتی نکنه رسیده اونروز که نگاه ازم بگیری واسه قربونی چشمات زندگیمو نپذیری کاشکی همدمم تو بودی توی این خلوت خونه بتو راز دل میگفتم با زبونی عاشقونه تو یه شبنمی که هر صبح میاره هوای تازه زندگی ناسازه اما توبخوای بامن میسازه